PASOP om met HOOGMOED te preek

Ek het na aanleiding van my laaste preek 'n anonieme briefie gekry met die eerste woorde: "Dink wat mens van 'n preekstoel af sê... PASOP om met HOOGMOED te preek." Die inhoud van my preek het gehandel oor die positiewe effek van aanraking, en dat dit 'n manier is om ander mense, veral kinders met menswaardigheid te behandel. (Luister gerus daarna by SoundCloud

) Die persoon het gevoel dat ek onsensitief was teenoor mense wat nie in 'n gesin groot geword het nie, wat dalk in 'n enkelouer huis of in 'n Kinderhuis groot geword het. Ek kan verstaan dat my aanhaling van navorsing oor breinontwikkeling en verwaarlosing/ aanraking dit tot gevolg kon hê. Ek kan ook verstaan dat hier 'n persoon dus in die erediens gesit het wat so gebroke agtergrond gehad het, wat iets gehoor het wat seer gemaak het en dit beleef het dat ek hoogmoedig preek. Ek twyfel of die anonieme persoon hierdie gaan lees, maar ek moet in die openbaar baie nederig om verskoning vra. Ek is regtig jammer dat ek iets op 'n manier gesê het wat jou (en waarskynlik ander) seer gemaak het. Ek is geweldig jammer oor jou seer en my aandeel daarin. Vergewe my asseblief. My bedoeling was om, iets te sê en ons gemeente bewus te maak van geleenthede onder ons oë om, gehoorsaam aan God te wees, want soos jy dit stel "God se genade en Sy kragtige werking, maak hulle (kinders wat verwaarloos, mishandel, in enkelouer huise en/of in institusionele sorg groot geword het) breine sterk en groot genoeg om GROOT geleenthede te hanteer." Ek is jammer dat ek dit nie met die nodige balans en omsigtigheid hanteer het nie. Ek moes baie meer oor "Childhood Resilience" gepraat het (ek het dit aangeraak) wat die teorie is wat verduidelik hoekom kinders deur sulke omstandighede kan kom en sterk suksesvolle mense kan wees, ten spyte van baie minder as ideale omstandighede. Een van die goed wat ek graag met die gemeente wou deel is juis dat wanneer ons wat in "goeie omstandighede" leef kinders ontvang in ons motors en huise en ons hulle goeie konstruktiewe aandag gee ons kan optree soos Jesus optree en van ons vra in Matteus 19:13-15 “Laat die kinders begaan en moet hulle nie verhinder om na My te kom nie, want die koninkryk van die hemele behoort aan mense soos hulle.” Ek het juis probeer om ons lidmate te motiveer om bewus te wees daarvan dat elkeen 'n rol daarin kan speel as God se instrumente om gebroke jongmense "sterk en groot genoeg" te maak. Ek is jammer dat ek dit nie duidelik genoeg gemaak het nie. Ek hoop regtig dat jy verstaan dat ek baie jammer is daaroor dat my boodskap onduidelik was. Ek neem jou waarskuwing baie ernstig op. Ek onderneem om met baie groter sensitiwiteit en sorg oor hierdie goed voor te berei en ek bid dat Jesus deur sy Gees lidmate sal help om mense te wees wat gebrokenes sal ontvang, maar ook aktief 'n rol sal speel om Jesus se ontvanklikheid en liefde vir kinders aan hul velle te voel.

Vergifnis

Datum: 7 Junie 2015
Erediens: Aanddiens
Prediker: Christi Thirion
Reeks:
Tema: Vergifnis
Teks: Matteus 18:21-35

Inleiding:
Vergifnis is een van die moeilikste temas om te hanteer, alhoewel dit een van die mees basiese uitvloeisels van Jesus se werk op aarde was. Ons almal is in ons koppe redelik eenstemmig oor Jesus wat ons sondes vergewe en dat ons dit elke dag nodig het.

Ons haak egter taamlik maklik vas wanneer ons moet vergewe. ek vermoed dat vergifnis vir hom ’n sensitiewe saak was. Ek kry die idee dat dit vir alle mense ’n sensitiewe saak is. Wanneer ons doelbewus moet vergewe, is dit baie kere omdat iemand seerkry in ons lewens veroorsaak het. Vergifnis kos ook altyd dat ons weer aan daardie seerkry, moet dink en daarom wil ons ook die basiese doen, sodat ons vir Jesus kan tevrede stel. Ons is soek in ons vergifnis ’n bare minimum.

In ons teksgedeelte vanaand lees ons hoe Petrus vir Jesus kom vra het vir ’n bare minimum vir vergifnis.

Skriflesing:
Matteus 18:21-35 (NLV)
21Daarop kom vra Petrus Hom: “Here, hoeveel maal moet ek ’n medegelowige vergewe wat iets verkeerds teen my gedoen het? Selfs tot sewe maal toe?”
22“Nee,” verseker Jesus hom, “nie tot sewe maal toe nie, maar tot 70 maal sewe toe!
23“Om hierdie rede kan God se koningsheerskappy vergelyk word met ’n koning wat besluit het om na te gaan wat sy amptenare hom skuld. 24Skaars het die ondersoek begin of een word na hom toe gebring wat hom miljoene rande skuld. 25Toe hy dit nie kon bybring nie, gee die koning opdrag dat hy, sy vrou en sy kinders en al sy besittings verkoop moet word om sy skuld te betaal. 26Hy val toe voor die koning neer en smeek hom: ‘Gee my kans, ek sal alles aan u terugbetaal.’ 27Daarop het die koning hom innig jammer gekry. Hy het hom laat gaan en sy skuld afgeskryf.

28“Toe die amptenaar daarvandaan weggaan, loop hy egter een van sy medeamptenare raak wat hom net ’n paar rand geskuld het. Hy gryp hom toe aan die keel en sê: ‘Betaal jou skuld!’ 29Sy medeamptenaar val toe voor hom neer en smeek hom: ‘Gee my kans, ek sal alles aan jou terugbetaal.’ 30Maar daarvan wou sy skuldeiser nie hoor nie. Hy is daar weg en het hom in die tronk laat gooi, waar hy sou moes bly totdat hy al sy skuld afbetaal het.

31“Toe sy medeamptenare sien wat gebeur het, was hulle uitermate ontsteld. Hulle het alles wat gebeur het toe aan die koning gaan vertel. 32Daarop het die koning daardie man laat roep en vir hom gesê: ‘Jou ellendige vent! Toe jy my gesoebat het, het ek vir jou al jou skuld afgeskryf. 33Moes jy jou nie ook oor jou medeamptenaar ontferm het soos ek my oor jou ontferm het nie?’ 34Woedend het die koning hom toe oorgegee aan die folteraars om elke sent uit hom te pers totdat hy al sy skuld betaal het.

35“So sal my hemelse Vader ook met julle maak as julle weier om julle medegelowiges met julle hele hart te vergewe.”

Vergifnis is ’n prioriteit!
In Matteus kry ons vyf groot uitsprake of leringe van Jesus. Die bekendste is die Bergrede in Matteus 5-7 en die Profetiese rede in Matteus 23-25. Hierdie teksgedeelte staan in nog een van hierdie groot leringe in Matteus 18-19. Matteus was waarskynlik ’n Jood en hy het hierdie Evangelie vir Jode geskryf. Die Jode se manier van skryf, veral oor leringe, was om die belangrikste punt in die middel te maak en dan rondom daardie punt verder en verder te borduur.

Hierdie teksgedeelte oor vergifnis staan in die middel van hierdie lering gedeelte en dit is omdat vergifnis ’n kritiese prioriteit is. Dit is so belangrik dat die Nuwe-Testamentikus, Tom Wright, vergifnis vergelyk met asemhaling:
“Forgiveness is more like the air in your lungs. There’s only room for you to inhale the next lungful when you’ve just breathed out the previous one.”

Dit help ons dan ook om die tema en die teksgedeelte te verstaan. Soos ek reeds gesê het, is vergifnis baie naby aan die kern van die Evangelie. Ons verstaan Jesus se doel op aarde om, in die eerste plek God se liefde vir die Skepping te kom wys en in die tweede plek deur die kruis en opstanding, die pad van vergifnis oop te maak. Jesus se boodskap in die Evangelie is dat God ons sonde vergewe, want as gevolg van ons sonde. In die gelykenis word dit vergelyk met skuld:
“God se koningsheerskappy (kan) vergelyk word met ’n koning wat besluit het om na te gaan wat sy amptenare hom skuld.”
In die gelykenis word God met ’n koning vergelyk en ons, Jesus se volgelinge, word met die koning se amptenare. In die gelykenis moes al die amptenare op een of ander manier rekenskap gee, met ander woorde, almal was verantwoordbaar voor die koning vir iets.

Net so is ons almal verantwoordbaar voor God. Paulus skryf in Rom. 3:23 “Almal het gesondig en het nie deel aan die heerlikheid van God nie...” Die meeste van ons wat hier sit is baie deeglik bewus daarvan dat ons diep in die skuld vir ons sonde en gebreke voor God staan. Ons almal is al een of ander tyd drasties gekonfronteer deur die realiteit dat ons niks aan ons eie gebrokenheid kan doen nie en dat die enigste uitkoms en oplossing God is, Jesus is, die verlossing deur sy dood en opstanding, die vergifnis van ons sonde. Elkeen van ons het ’n storie waar ons bewus geraak het dat Jesus die las van ons afhaal en ons skielik lig en lewendig voel.
Ons kan ons in die gelykenis inleef. Ons kon die benoudheid, kortasem, nat handpalms en trommel-hart van die amptenaar voel. Ons kon almal op ’n manier identifiseer met die berg skuld en die magteloosheid dat ons niks daaraan kan doen nie.
Ons ken aan die ander kant ook die verligting. Ons ken die gevoel wanneer die spanning uit ons nekke uitvloei, hoe die angstige bedompigheid verdamp voor die vars lug van verligting. Ons het almal ’n storie waar Jesus deur sy Gees dit met ons gedoen het.

Die vereiste: Doen dit ook so
Ds. Willem het in sy Pinksterreeks die hele tyd die punt gemaak dat Jesus volgelinge wil hê en nie bewonderaars nie. Volgelinge van Jesus doen die dinge wat Jesus doen. Wat doen Jesus aan die kruis met die Jode wat hom aangekla het en die Romeine wat hom tereggestel het? Hy bid: “Vader, vergeef hulle...” (Luk. 23:34)

Die enigste vereiste wat Jesus oor vergifnis stel is dat ons ook vergewe. Terug by Tom Wright se aanhaling: “Forgiveness is more like the air in your lungs. There’s only room for you to inhale the next lungful when you’ve just breathed out the previous one.”

Wanneer ons tegnies raak oor die pad van vergifnis, moet ons weet dat Jesus ons eerste vergewe. Hy neem die inisiatief en maak ons los van ons sonde. Dan, soos asem werk, kan jy dit nie inhou nie. Vergifnis is iets wat herhalend en aanhoudend gebeur, want in die eerste plek elkeen van ons is gebroke en in die tweede plek elke ander mens is gebroke. Ons het, ten spyte van Jesus se volmaakte vergifnis, elke dag sy volmaakte vergifnis nodig, want elkeen van ons doen elke dag sonde. Maar, soos ons elkeen elke dag sonde doen, so doen mense elke dag sonde aan ons. So vergifnis is so gee-en-neem soos inasem en uitasem. Dit is die toestand waarin ons bestaan.

Tog loop baie van ons rond met opgehoue asem. Hoe lank kan jy jou asem ophou?

Hoe werk vergifnis?
Desmond Tutu verduidelik dat iemand wat nie vergewe nie, hulself blootstel aan verhoogde vlakke van angs, spanning en depressie, wat lei tot slapeloosheid, hoër bloeddruk, maagsere, migraines, rugpyn, wat kan lei tot hartaanvalle, kanker en ander leefstyl-siektes. Ons geestelike toestand het ’n direkte effek op ons fisieke toestand. Om iemand werklik te vergewe maak die teenoorgestelde ook waar. Ons liggame kan gesond word wanneer ons vergewe.

Saam met ons liggame het vergifnis ’n invloed op al ons verhoudings. In die gelykenis sou die koning die amptenaar se hele gesin verkoop om sy skuld in te vorder. Die oomblik toe die koning die skuld afskryf, toe het die amptenaar se gesin ook hul vryheid. Ek het in die tyd wat ons in die Connect Groepe besig is met hierdie reeks agtergekom dat van ons diepste seerkry van ons families van oorsprong kom. Wanneer ons nie vergewe nie, kom ons nie by die mense wat ons seergemaak het nie. Dit maak dat ons kinders, wat niks met die seerkry uit te waai het nie, nie noodwendig ooms en tannies en niggies en nefies leer ken nie. ’n Hele familie kan vir mekaar vreemdes word in sulke omstandighede.
“Anger and bitterness do not just poison you, they poison all your relationships.”

Tutu gaan vêrder om sê: “The one who offers forgiveness as a grace is immediately untethered from the yoke that bound him or her to the person who caused the harm. When you forgive, you are free to move on in life, to grow, to no longer be a victim."

Vergifnis gaan dus in baie omstandighede nie eers oor ander mense nie, maar oor jouself. Die lewe in oorvloed waarvan Jesus in Joh. 10 praat is een wat oor oorvloedige kwaliteit lewe gaan. Dit gaan oor vreugde en liefde en jy en jou mense wat hul volle potensiaal ontgin, omdat ons uit en deur vergifnis kan leef.

Maar vergifnis is nie maklik nie.
Wanneer Jesus sê ons moet tot 7 maal 70 keer vergewe wys dit vir ons dat vergifnis nie een keer afgehandel is nie. Die goed waarvoor ons mense doelbewus moet vergewe maak seer. Elke keer wanneer ons herinner word aan die seerkry geleentheid moet ons weer van vooraf vergewe. Ons moet vergewe en vergewe en vergewe en vergewe, totdat die herinnering aan die gebeurtenis ons nie meer seermaak nie.

Tutu sê daaroor dat "Ultimately, forgiveness is a choice we make...” Dit is ’n aktiewe proses waardeur ons die dinge wat ons seermaak in die gesig staar. Dit beteken dat vergifnis krag en dapperheid vra, wat ons nie altyd dink ons het nie. Goed wat ons seermaak maak dat ons baie kere meer identifiseer met dood en verlies, maar Jesus het uit die dood opgestaan. Die krag van Jesus se vergifnis kom juis daaruit dat die doodsheid van ons skuld Hom nie in die graf kon hou nie. Hy gaan face sy dissipels toe hy opstaan en in plaas van oordeel groet hy hulle elke keer met “Vrede vir julle!” en “Moenie bang wees nie.”

Ons moet ook weet dat vergifnis nie beteken om te “vergeet” nie. Sewe maal 70 keer vergewe sê vir ons dat ons nie vergeet nie. Dit sê vir ons, ons onthou dit anders.

Hoe vergewe ons?
Ons gaan nie lank hierby stilstaan nie, want ons hanteer hierdie tema op die oomblik in die Connect Groepe. Desmond Tutu stel ’n vier-voudige reis van vergifnis voor. In die paar verse voor ons teksgedeelte sien ons ook iets hiervan raak.

Die eerste ding is om die storie te vertel. Jy kan begin deur dit vir iemand naby aan jou te vertel, maar jy moet die storie vertel. Tutu sê dat jy hier net by die feite moet hou. Jy moet dit so eenvoudig moontlik doen. Dit help ons om die storie uit te kry. Dit help ons om die storie makliker in sy geheel te sien.

Jy kan ook oorweeg om die storie te vertel vir die een wat jou seergemaak het. Baie kere besef die persoon nie eers dat iets wat hulle gedoen het jou seergemaak het nie. Soms is die persoon wat jou seergemaak het se houvas so erg op jou dat jy dit nie persoonlik kan doen nie en dan kan jy ’n brief skryf. Die punt bly egter: vertel die storie.

Die volgende ding om te doen, is om te sê hoe jy voel. Vir mans veral is dit moeilik. Die meeste van ons voel is net bewus van kwaad, maar kwaad is ’n sekondêre emosie. Kwaad staan gewoonlik op vrees en onvervulde verwagtings. Dit beteken dat jy moet gaan dink oor watter vrees-verwante emosie die seerkry by jou losgemaak het of watter verwagting jy gehad het wat nie vervul was nie. Hoewel die uitsonderings baie is, is die vrees-emosies meestal te make met een of ander vorm van geweld of trauma teen jou en die onvervulde verwagting baie kere te doen met iets wat vir jou sekuriteit moes gee.

Die volgende deel van die reis is om vergifnis te gee, deur doelbewus aan ’n nuwe storie te dink. Hoe skryf jy van hier af ’n nuwe storie vir jouself en die oortreder. Jesus het na sy opstanding dit gedoen.

In Johannes 21 lees ons hoe hy dit in besonder met Petrus doen wanneer Jesus vir hom drie maal vra “Het jy my lief?” As Petrus dan ja antwoord, gee Jesus vir hom die nuwe storie: Laat my lammers wei, pas my skape op en laat My skape wei. Jesus se nuwe storie met Petrus was om verantwoordelikheid te neem vir die kerk na Jesus se hemelvaart en uitstorting van die Gees. Daarna sien ons ook dat Jesus die vierde deel van die reis met Petrus neem, naamlik om die verhouding te vernuwe.

Die verhouding moet of vernuwe of bevry word. Om die verhouding te vernuwe beteken dat ons dan in die nuwe reis saam met die persoon stap. Ons begin die pad van die nuwe storie loop en werk saam met die een wat ons seergemaak het om ons albei se lewe nuut te maak.
Dit is egter nie altyd moontlik vir ons om dit te doen nie. Soms moet ons ’n verhouding laat gaan ook. In Matteus 18:17 sien ons dat wanneer die persoon na ’n paar pogings nie die nuwe storie wil of kan leef nie, ons die persoon moet laat gaan. Ons moet ons bande met die persoon breek. Vergifnis beteken nie altyd dat die persoon wat ons seermaak in ons leef-spasie toegelaat moet word nie. Soms is dit noodsaaklik vir ons eie oorlewing om met ’n nuwe storie sonder daardie persoon voort te gaan.

Offers en gehoorsaamheid

Datum:    19 April 2015
Erediens: Aanddiens diens
Prediker:  Christi Thirion
Reeks:      geld lewe
Tema:       Gehoorsaamheid en offergawes
Teks:         Maleagi 3:1-12

Preek:
Inleiding:
Ons gesels die volgende paar Sondae saam oor “geld lewe”. Die titel gee vir ons goeie leidrade oor wat die inhoud van die volgende paar weke se gesprekke gaan wees. Sommige mense raak dadelik kriewelrig, want hier sit ons nou weer in die “en gee en gee en gee kerk”.

Ons predikers is net so kriewelrig, want dis nie ’n maklike tema nie. Iewers gaan een van ons iets sê wat iemand in die gemeente gaan ontstel en kwaad maak.

Ons uitdaging is egter dat geld een van die sterkste magte in ons wêreld is. Vir die  meeste mense is dit soos elektrisiteit: Dis krag wat hulle help om die lewe effektief te leef en sommige sit te veel kere daarsonder, soos ons nou beleef. Vir ander mense kan dit nie werklik as ’n krag bestempel word nie; dis bloot ’n gereedskapstuk. Vir ander is dit weer ’n krag waaroor hulle nie beheer het nie, byna asof dit ’n lewe van sy eie het, byna soos ’n demoniese krag.

Die feit bly, geld speel ’n rol in die lewe van elke mens. Dit is daarom nodig dat ons as gemeente saam gesels oor geld.

Skriflesing:
Maleagi 3:1-12(Nuwe Direkte Vertaling)
1Kyk, Ek stuur binnekort my boodskapper
En hy sal ’n pad voor my oopmaak.
Onverwags sal hy na sy tempel kom,
Die heer na wie julle soek,
Die boodskapper van die verbond
Na wie julle uitsien.
Kyk, hy is op pad,”
Sê die HERE, Heerser oor alle magte.
2Wie kan die dag van sy koms verduur,
Wie kan staande bly wanneer hy verskyn?
Ja, daardie dag is soos die vuur van die smelter
En soos die loog van wassers.
3Hy sal gaan sit
As iemand wat silwer smelt en suiwer.
Hy sal die Leviete reinig
En hulle soos goud en silwer suiwer.
Hulle sal aan die HERE behoort
En op die regte manier offers bring.
4Dan sal Juda en Jerusalem se offers
Weer vir die HERE aangenaam wees,
Soos in die ou dae, soos in die vroeër jare.

5Ek sal na julle toe kom vir die oordeel en Ek sal sonder om te huiwer optree teen towenaars, egbrekers en wie vals sweer; teen hulle wat dagloners, weduwees en weeskinders verdruk en hulle wat vreemdelinge wegwys en nie ontsag vir My het nie” sê die HERE, Heerser oor alle magte.

6”Ek, die HERE, het immers nie verander nie. Maar julle Jakobskinders hou nie op nie. 7Sedert die tyd van julle voorouers wyk julle van my voorskrifte af en kom dit nie na nie.
Keer terug na My, dan sal Ek na julle terugkeer,” sê die HERE, Heerser oor alle magte.
“Maar julle vra, ‘Hoe moet ons terugkeer?’
8Mag mens God besteel? Maar julle besteel My!
En dan vra julle nog, ‘Hoe besteel ons U?’
Van tiendes en bydraes!
9Daar rus ’n vloek op julle, maar My beroof julle, julle hele nasie. 10Bring die volle tiende na die voorraadkamer sodat daar voedsel in my huis kan wees. Toets my hierin,” sê die HERE, Heerser oor alle magte, “of Ek nie vir julle die vensters van die hemel sal oopmaak en oorvloedige seën oor julle sal uitstort nie. 11Ek sal vir julle die sprinkane berispe sodat hulle nie die opbrengs van julle landerye verwoes nie en die druiwestok in die wingerd sal vir julle nie sonder vrugte wees nie,” sê die HERE, Heerser oor alle magte. 12“En al die nasies sal julle gelukkig noem, omdat julle ’n begeerlike land sal wees,” sê die HERE, Heerser oor alle magte.”

HERE, Heerser oor alle magte
Hierdie teksgedeelte is deursuur met een van die oudste Hebreeuse belydenisse, naamlik YHWH Tsivaot
יהוה צבאות
Met hierdie belydenis van twee woorde het die mense van die Ou Testament op een slag ’n klomp goed gesê. Vir ons om die teks en daarom ons tema te verstaan, moet ons vinnig ’n paar van hierdie betekenisse uitpak en daaroor gesels.

Ek is
Die eerste ding wat ons moet uitpak is wat letterlik hier staan. Die Hebreeuse woord YHWH beteken letterlik “Om te wees”. Hierdie naam vir God kom uit verhaal van Moses by die brandende bos (Ek's.3:13-14), waar hy vir God vra:
“Sê nou maar ek kom by die Israeliete en ek sê vir hulle: ‘Die God van julle voorvaders het my na julle toe gestuur,’ en hulle vra vir my: ‘Wat is sy Naam?’ wat moet ek dan vir hulle sê?”
Toe sê God vir Moses: “Ek is wat Ek is. Jy moet vir die Israeliete sê: ‘Ek is’ het my na julle toe gestuur.”
Dis hoe God homself voorstel aan die mensdom, die God wat “Is”.

YHWH = Skepper
Wanneer die mense van die Ou Testament oor YHWH Tsivaot gepraat het, het hulle onmiddellik ook van Hom as die Skepper gepraat. Tsivaot beteken letterlik magte en kragte. Hierdie woord is meestal in die konteks van militêre mag en krag gebruik, maar ook vir die grootste natuurkragte. Heerser oor alle magte het dus letterlik alle magte ingesluit. Die rede hoekom die ou Hebreërs so kon sê, was omdat hulle geglo het dat God die Skepper was van alles, insluitend die magte wat dit beheer en vir hulle verstaan van die wêreld, kan jy nie iets maak sonder om die heerser daaroor te wees nie.

Die oudste Hebreeuse geskrifte is eers geskryf nadat Israel uit Egipte getrek het. Die verhale van Noag, Abraham, Isak, Jakob, Josef en sy elf broers, alles wat voor Egipte afgespeel het, is bloot as stories oorvertel. Die stories van Genesis het waarskynlik eers ontstaan in Maleagi se tyd, omdat die Judeërs in ’n vreemde land gesit het, waar die vreemde godsdienste dieselfde oor hul gode sê en stories gehad het om dit te staaf.

Tog bely die eerste geskrewe tekste dat God Skepper is, dat Hy heers, nie net oor hierdie klein, amper onbenullige volkie nie, maar oor alles in die heelal. Die term YHWH Tsivaot het beteken dat YHWH die een is uit wie alle magte ontstaan het. Hy was die een wat inisiatief geneem het en aan die skepping vorm gegee het en dit aan die gang gehou het.

Altyd eerste
YHWH het nog altyd met sy Skepping-inisiatief inisiatief in die wêreld ook geneem. Na die sondeval neem God inisiatief om dinge reg te maak. Ons lees in Genesis 12 dat God na Abram kom, deur in kort te sê “Ek sal jou God wees, ek sal jou seën, daarom kan jy my volg.” God herhaal hierdie patroon met Isak en Jakob en later weer met Moses en die Israeliete. Elke keer wanneer God vir Israel kom red is dit die patroon.

God kom na sy mense toe.

God seën hulle met wat hulle nodig het (Bevryding, manna en kwartels, militêre vermoëns, reën, ens.)

God vra reaksie.

Dit bring ons nader aan ons tema vir vanaand.

Offers op die regte manier

Veel meer as wat ons bring
Die Judeërs vir wie Maleagi ’n boodskap bring, was gekonfronteer met die supermoondheid van die tyd, naamlik Babilonië. Die Babiloniërs en in daardie geval meeste ander volke het offers na die gode gebring om die gode se guns te wen. Hulle wou hê dat die gode moes doen wat hulle wou doen en om dit te verseker moes die Babiloniërs voor die altare “perform”. Genoeg vleis, genoeg opbrengs van die land, genoeg wyn, genoeg musiek, genoeg dans, genoeg van wat ook al, sou die gode tevrede stel, sodat die gode dit weer sou laat reën, die insekplae weg sou hou, die oeste veelvuldig sou maak en die vyande op hul lande sou hou. Dit was die doelwit.

Die Judeërs het gesien hoe die Babiloniërs met hul gode werk en hoe oënskynlik suksesvol hulle in die lig daarvan was. Hulle het toe besluit dat die ballingskap en oorheersing deur Babilonië moes wees omdat hulle nie vir God tevrede gestel het nie. God het meer op die altare verwag. God sou hulle seën, indien hulle beter sou perform.

Hulle het daarom, met die verwagting van God se reaksie op seën begin om hul beste eenkant te hou en hul swakste altaar toe te bring. Hulle het begin dink harder en beter musiek, meer dans en enige ding op die altaar God se goedkeuring sou wen en dat God hulle dan sou seën met reën, plae wat sou wegbly en dan ’n groot oes. Hulle het visioene gekry van vooruitgang en rykdom.

Dit het egter nie gebeur nie. Die Judeërs het God begin beskuldig dat hy nie sy kant bring nie en selfs onder hul asem begin mompel dat dit tydmors was.

Die Judeërs het vergeet dat YHWH heerser oor alle magte was. Hulle het vergeet dat daar nie ’n area onder die son was, waar God nie regeer het nie. Hulle het gedink dat God homself net steur aan wat in die tempel gebeur en nie regtig betrokke was by ander goed nie. Buite die tempel het die Judeërs hulself, soos die Babiloniërs oorgegee aan ander magte, wat hulle gedink het buite God se bereik was. Hulle wou suksesvol wees en sou done wat hulle kon daarom reg te kry.
Sommige het oop en bloot op towenaars begin staatmaak.

Sommige het hulself oorgegee aan seksuele plesier en het egbreuk gepleeg en ander saam met hulle laat egbreek pleeg.

Sommige het bedrog gepleeg om vooruit te kom deur en leuens.

Ander het hul werkers en dagloners uitgebuit deur meer ure te eis as wat hulle betaal het.

Sommige het weduwees en weeskinders, wat nie eintlik ’n stem gehad het nie, misbruik om hulle te laat werk vir byna geen vergoeding nie, hulle te laat steel of hulself te laat verkoop.

Ander het vreemdelinge stief behandel en dalk selfs in die strate aangeval.

Almal het een ding in gemeen gehad: niemand het ontsag vir YHWH, die Heerser oor alle magte, gehad nie. Hulle het Hom nie gerespekteer nie. Hulle het Hom nie hanteer as die een wat die bron van hul lewens was nie. Hulle het Hom gesien as iemand om te manipuleer, om ’n greep op te kry, sodat hulle kon doen wat hulle wou, met bo-natuurlike aanmoediging.

Hierdie selfde mense het offers na die tempel toe gebring en gedink dat wat buite die tempel gebeur het, niks te doen het met wat binne die tempel gebeur nie.

Geregtigheid
Die boodskap wat Maleagi bring, is dat offergawes wat vir God aanneemlik is, die beste is wat jy kan gee. Wat die Judeërs nie mooi verstaan het nie, was dat God hulle reeds geseën het. God het reeds vir hulle alles gegee wat hulle nodig gehad het om ’n goeie lewe te leef. Indien die Judeërs die volle tiende van hul beste goed tempel toe sou bring, sou daar soveel vleis, graan, vrugte, melk en heuning wees, dat die priesters dit sou moes stoor. Wat dan sou gebeur is dat vreemdelinge, weduwees en weeskinders sou net nodig gehad het om tempel toe te gaan om versorg te word.

In ideale omstandighede het die weduwees daardie taak gekry om kinderoppassers en onderwyseresse te word, wat die weeskinders gehelp het om onderrig te ontvang, sodat hulle ’n kans kon kry op ’n goeie lewe. Die hoogtepunt sou wees dat hulle by die priesters die verhale van God se versorging uit die verlede sou hoor, dat hulle sou sien dat God steeds so werk en hulle sou die dankbare getuies wees dat God dit steeds doen. Die vreemdelinge sou met hierdie boodskap weer teruggaan na hul lande van herkoms en hulle mense sou besef dat daar nie ’n god soos YHWH was nie en dat hul afgode dalk nie heeltemal die moeite werd was nie. YHWH sou op daardie manier die herken word as Heerser oor alle magte.

Mense wat eerbied vir God het, sou dit nie waag om hul huwelik- en gesinsverbintenisse op te offer vir seksuele plesier en bevrediging nie.

Mense met eerbied vir God sou besef dat bedrog, valsheid en leuens hulle nie werklik vooruit sou neem in die lewe nie. Die finansiële wins sou vir hulle waarskynlik kleiner wees, maar met ’n ryker lewe.

Offers sou geregtigheid bring. Offers sou maak dat almal in Juda genoeg sou hê. Offers sou maak dat daar vrede en goeie verhoudings tussen mense sou wees en nie onderliggende vyandskap en konflik nie.

Gemeenskap
Maar hoe sou goeie verhoudings die reën laat val, die sprinkaanplae en swamme weghou?bGod werk deur mense en in besonder deur mense wat in gemeenskap met mekaar leef.

My oupa was ’n skaapboer in Suid-Wes, tussen Ariamsvlei en Karasburg. Dis nie wêreld wat bekend is vir reën nie, so dis ook nie regtig bekend vir geweldige weiding nie. Die boere moes dus hul beste doen om water te verseker en hul weiding te beskerm. My oupa se plaas was oor die 11000 hektaar groot en dit was een van die kleiner plase, want hy moes die oorspronklike familieplaas nog deel met een van sy broers. Elfduisend hektaar is groot. Oupa op sy eie kon nie altyd alles beheer wat op sy plaas aangaan nie.

Hulle het in daai wêreld sprinkaan-plae gekry wat Die Burger gehaal het. Ek het nog net  foto’s daarvan gesien en my pa se stories daarvan gehoor.

Dink jou in: ’n wolk van sprinkane, so drie verdiepings hoog en ’n goeie paar honderd meter in deursnee. Goggas wat enige iets tussen 5cm en 10cm groot was. Hulle het enige ding gevreet wat voorkom. In ’n goeie reënjaar het die skape grootliks net die gras geëet. Daar was egter ’n geharde bossie wat in die droogste tye blaartjies gehad het, die driedoring. As die driedoring niks meer aan gehad het nie het die boere geweet die ’n slegte tyd. Sprinkane kon ’n driedoring tot op die grond afvreet.
Die manier hoe die Suid-Wes boere sprinkaanplae gestop het, was om van vêr en wyd, met hul vrouens en kinders so na as moontlik aan die plaag te kom met enige ding wat wiele het en dan het hulle almal saam gif gespuit.

Hulle het dieselfde met roofdiere gedoen en soos ons onlangs in die Kaap beleef het, met veldbrande. Soms het boere van honderde km vêrder, wat heeltemal buite gevaar was kom help. Hulle het almal geweet dat een boer nie sy hele plaas kan beskerm nie en een boer se moeilikheid was hul almal se moeilikheid.

God sou nie keer dat die sprinkane uitbroei nie, maar deur gemeenskap sou hy keer dat die sprinkane als tot niet maak.

Lewe om te seën
Van die vroegste verhale in die Bybel gaan daaroor dat God mense bemagtig daarom wat Hy vir hulle gee ’n vorm van wins te laat maak. Vir Adam en Eva sê Hy dat mense na God se beeld gemaak is en daarom moet hulle die aarde bewoon en bewerk, deur te heers oor die vis in die see, die voëls in die lug en die diere op die grond. Hulle moes die skepping se krag ontsluit. Vir Abraham sê God ek sal jou seën met ’n groot nageslag om tot seën van alle mense te wees, m.a.w. God maak ’n belofte aan Abraham, sodat die ander volke op die aarde sou sien God is betroubaar en goedgesind en dat hulle nie sy guns hoef te probeer wen nie.

Maleagi se boodskap sê vir die Judeërs, julle is eintlik alreeds geseën. God sê vir hulle “Toets my”. Gee die beste van wat julle het, uit wat ek reeds vir julle gegee het, sodat dit tot seën van ander kan wees en julle sal sien dat die gebrokenheid, die boosheid en die sterkste natuurkragte en regerings nie die laaste woord oor julle sal spreek nie, maar “EK” YHWH, die heerser oor alle magte.

Die vraag het hierdie week na my toe gekom: hoekom moet ons deur die kerk gee en nie sommer self nie. Een van die redes is omdat deur die kerk gee ons op plekke waar geregtigheid en versoening so nodig is, maar waar ons as individue, selfs deur ons beste konneksies nie noodwendig sou nie.

Ek is seker dat die meeste van ons wat hier sit nie ’n volle tiende gee nie, maar ek wil julle nie daaroor laat skuldig voel nie. Ek wil vier wat die Here reeds doen. Ek ken ’n jong ouditeur wat die twee laaste jaar Badisa filiale se state moes oudit. Meeste van die ouetehuise, kinderhuise en maatskaplike dienste in die Wes-Kaap word deur Badisa bedryf en nie die regering nie. Die karige bydraes van NG Kerk lidmate maak dat Badisa byna drie keer meer geld van die NG Kerk ontvang as van die regering. Dis algemene kennis dat die NG Kerk deur Badisa die grootste vennoot van die regering is vir maatskaplike dienste in die Wes-Kaap.
Ons tyd laat ons nie toe om te verduidelik hoe groot die impak is van wat die Here deur ons bydraes maak nie.

Deur die groter organisasie van die kerk, regeer God oor die groter magte in die samelewing. My individuele bydrae kan nie op my eie ’n duik maak aan die groot sistemiese magte van armoede en die algemene gemors in ons land nie, maar die gemeenskap van gelowiges wat bydra word die manier hoe God die gebrokenheid keer en herstel.

Deel van die uitdaging bly egter dat ons baie keer steeds ons geld, maar ook ons ander bates, soos tyd en eiendom as iets sien wat niks met God of met die kerk uit te waai het nie.

God se boodskap deur Maleagi wys vir ons dat ons oop oë deur ons lewens moet gaan, want selfs die gebrokenheid wat ons raaksien is tot seën vir ons. Daar waar ons saam met God lewe en gee wat ons het, dis waar God die wêreld heelmaak. Dis waar God die Heerser is oor al jou mag en dis daar waar God ook die heerser is oor al die ander magte in die wêreld.

Die pad van lyding

Datum:29 Maart 2015
Erediens:Oggend 1ste diens
Prediker:Christi Thirion
Reeks:Lydenstyd – Lukas Reisverhale
Tema: Die pad van Lyding
Teks:Lukas 9:23-27

Votum: Psalm 118:24, 1-4
24Dit is die dag wat die Here tot stand gebring het;
Laat ons juig en ons in Hom verheug!
1Loof die Here, want Hy is goed
Vir ewig duur sy troue liefde!
2Laat Israel sê:
Vir ewig duur sy trou liefde
3Laat die huis van Aaron sê:
Vir ewig duur sy troue liefde
4Laat die wat vir die Here ontsag het sê:
Vir ewig duur sy troue liefde!

Preek:
Inleiding:
In die kerkjaar word vandag as Palmsondag gevier. Die idee met Palmsondag kom van die verhaal van Jesus se intog in Jerusalem, so ongeveer die week voor die Paasfees, toe hy gekruisig is. Dis die storie van Jesus op ’n geleende donkie, wat in Jerusalem inry, met die mense wat palmtakke swaai, hul klere in die pad voor hom uitgooi en hom soos ’n koning in Jerusalem verwelkom.
Mense het ’n verwagting van Jesus gehad, die verwagting dat hy die Messias, die Christus, die spesiaal geseënde van God sou wees, wat ’n rewolusie sou lei, Herodes en die Romeine sou wegjaag en sou koning word, soos Dawid van ouds. Jesus sou wel koning word ’n week later, maar anders as wat die mense gedink het.

Jesus het Jerusalem toe gekom om sy koningskap te kom opneem. Hy het gekom om gekroon te word met ’n doringkroon. Hy het gekom om sy koningskap gewelddadig op te eis, deur al die geweld op homself te neem. Hy het gekom om op die troon te sit, maar die troon was in die vorm van ’n kruis.
Hierdie prentjie van God se koning oor Israel het nie in mense se koppe gewerk nie en daarom het ’n klomp mense, sy dissipels ingesluit hom gelos daarom alleen te doen. Die ironie daarvan alles is dat Jesus dit sien kom het en sy dissipels daaroor gewaarsku het. Jesus het ook nog verder gegaan en vir sy dissipels gesê dat hulle ook so moet wees, indien hulle hom werklik wil volg.

Skriflesing:
Lukas 9:18-27

“As iemand my wil navolg”
Iemand wat ’n groot rabbi nagevolg het, is daardie rabbi se dissipel genoem. ’n Dissipel van daardie tyd moes aansoek doen by ’n rabbi. ’n Dissipel moes ’n uitmuntende student wees, wat die hele Ou Testament, van Genesis tot Maleagi woord-vir-woord moes ken.

Jesus draai die stelsel op sy kop. Hy stap eendag op die strand af en nooi ’n klomp jong manne om hom te volg; manne wat dit nie kon regkry om die Ou Testament so te ken nie en sommerso sonder ’n onderhoud. Dáárby nooi hy later ook ouens, soos die tollenaar Matteus.

Die manier waarop mense van die antieke wêreld dissipelskap verstaan het, was om te doen wat jou meester doen. Dit was nie net professioneel van aard nie; dit het oor ’n hele leefstyl gegaan. ’n Dissipel sou die meester oral volg en letterlik leer om alles te doen wat die meester doen. ’n Dissipel wou praat soos sy meester, loop soos sy meester, eet soos sy meester, in alles wees soos sy meester.

Dit het beteken dat Jesus se dissipels by hom sou leer hoe om te leef. Jesus het deur dissipels bymekaar te maak die definisie van gehoorsaamheid verander. Die manier hoe die mense met die Ou Testament gewerk het, was om beginsels uit te werk wat mense dan moes gehoorsaam. Dit het baie vinnig ontaard sodat mense mekaar kon klassifiseer as reg of verkeerd, goed of sleg, in of uit. Om egter ’n dissipels van die lewende God te wees, sou beteken dat daardie manier van doen nie sou werk nie. ’n Dissipel moes maak soos sy leermeester maak. ’n Dissipel van Jesus moes maak soos Jesus maak.

Dit het beteken dat jy een oomblik in die tempel sou staan en sorg dat iemand wat onder die wet doodgemaak moes word, uit steniging uit kon praat; maar in dieselfde tempel mense wat in diens van die offers sake gedoen het, met geweld uit die tempel kon jaag. Om Jesus se dissipel te wees het beteken dat jy sou leer dat jy nie ’n wet kon hê vir alles nie, dat jy aan die persoon van Jesus moes gehoorsaam wees en dat jy soms moes doen wat op die oog af verkeerd of sleg lyk, sodat jy dit kon doen wat eintlik reg of goed is. Dit kan jy net leer as jy elke dag saam met Jesus leef en elke dag by hom leer om soos hy te leef.

Jesus was besig om sy navolgers ’n nuwe manier van lewe te leer. Die standaard wat Jesus vir sy dissipels stel egter baie hoër as dit wat ander rabbi’s vir hulle dissipels gehad het.

“Moet hy homself verloën en elke dag sy kruis opneem en my volg.”
Jesus het baie goed geweet dat die pad na Jerusalem sy fisieke dood sou beteken. Hy moes gaan ly onder die groeperings wat veronderstel was om God se wil vir die Jode sigbaar te maak. Die familiehoofde moes God se regverdige mag oor sy mense uitoefen. Die Skrifgeleerdes moes aan die volk die rykdom van God se woord leer. Die Priesterhoofde moes hulle lei in ’n intieme verhouding met God deur lof, aanbidding en die offers. Al die magte wat struikelblokke in die pad van God se liefde vir sy aarde geword het, was verteenwoordig in die mense wat Jesus noem.

Jesus kondig egter reeds sy oorwinning in die teks aan. Op die derde dag sou Hy weer opstaan uit die dood, sodat die magte wat Hom wou oorweldig oorwin kon word. Ons wat na Jesus se opstanding leef weet hy was getrou aan hierdie belofte. Daarom kan Jesus vir sy dissipels sê (v23): “As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën, sy kruis opneem en My volg...” Die fisiese dood aan die kruis het nie die laaste sê nie.

Dietrich Bonhoeffer, ’n Duitse martelaar in die Tweede Wêreldoorlog, skryf in sy boek The cost of Discipleship oor hierdie teksgedeelte: “When Jesus calls a person, he bids him come and die.”

Wanneer iemand in die Romeinse tyd gekruisig was, was dit die swaarste straf wat op daardie persoon gelê kon word. So persoon moes sy kruis deur die strate van die dorp dra, sodat almal in die dorp kon weet dat die persoon iets baie ernstig verkeerd gedoen het. Wanneer ’n persoon dus ’n kruis moes opneem was dit om as voorbeeld vir die res van die gemeenskap te dien. Dit was ’n boodskap wat mense waarsku dat hulle nie dieselfde pad moes stap as wat hierdie persoon moes nie. Dit was bedoel om mense af te skrik, sodat hulle in lyn bly.

Wanneer iemand sy kruis opgeneem het, was daar geen meer omdraai kans nie. Iemand het nie sy kruis opgeneem en weer terug gekom nie. Indien iemand ’n kruis opgeneem het, het hy ook daaraan gesterf. Die kruis het jou uiteinde, jou toekoms onherroeplik verander. Jesus se bedoeling was dus dat elkeen wat hom volg, deur sy kruis op te neem, sê dat hul toekoms onherroeplik verander was. Jy sou ’n totaal nuwe visie op die lewe kry, wat jou ’n totaal nuwe koers sou laat inslaan.

Die kruis het dus beteken dat, soos Johannes Calvyn sê, ons eie wil, planne en dade ons nie meer oorheers nie. Hy sê verder dat ons doel nie meer dit is wat vir onsself voordelig is nie. Hy sê die kruis maak dat ons aan God behoort, ons lewe dus vir God. God se wysheid en wil moet daarom ons lewe beheer. Bonhoeffer borduur voort op Calvyn wanneer hy beskryf dat die nuwe lewe beteken dat ’n dissipel in elke aspek van die lewe na God as die enigste doel strewe. Om aan God te behoort beteken dus ’n totaal nuwe toekoms, wat ons self nie noodwendig vir ons in gedagte gehad het nie en wat dalk deur die wêreld rondom ons as geen toekoms ingesien word.

Iemand wat moes kruis-dra het ook die res van sy lewe verloor. Indien jy getroud was met kinders en eiendom, sou alles eiendom van die staat geword het. Die bedoeling was dat daardie persoon totaal en al uitgewis sou word. Kruisdood was in elk geval so ’n skandelike gebeurtenis dat niemand met jou of jou nageslag of selfs jou nagedagtenis iets uit te waai wou gehad het nie.

Jesus impliseer dus dat iemand wat hom wou volg volledig eiendom van die saak van God se koninkryk sou word. Jesus kon nie gevolg word in sekere aspekte, maar nie in ander aspekte nie. Jesus moes volledig deel word van ons wêreld. Jesus moes honger en dors word. Jesus moes stofpaaie loop. Jesus moes slaap, al was dit op ’n bankie in ’n boot of dalk in die veld. Jesus se liggaam moes ly, sterf en opstaan. Jesus het dus volledig mens geword om ons in ons volledige menswees te kon loskoop. Geeneen van ons, wat vir Jesus volg behoort net gedeeltelik aan Hom nie. Ons behoort geheel en al aan Hom.

“Wie sy lewe ter wille van My verloor, sal dit red.”
Jesus belowe tog ’n beloning wanneer Hy sê “Wie sy lewe ter wille van My verloor, sal dit red” (v24). Die afskrikmiddel word die aanmoediging. Ds. Johann du Plessis het ’n paar weke verduidelik hoe ons baie maal van ons geloofslewe praat kragtens ’n “commitment” oftewel ’n verbintenis.

Bonhoeffer verduidelik dat ons baie keer kies hoe ons wil kruis-dra. Ons kies om iets te vas vir Lydenstyd. Ons kies om eredienste by te woon of nie. Ons kies die musiek waarvolgens ons vir Jesus wil aanbid. Elke keer maak ons ’n keuse en in die keuse stel ons in ons onderbewuste baie kere voorwaardes vir God. “Here, ek sal gehoorsaam wees tot hiertoe maar nie verder nie.”

Dit slaan deur in ons alledaagse lewe ook. Ons doen moeite om ons besittings te beskerm met diefwering en alarms. Ons betaal baie geld om ons inkomste te beskerm deur groot lewensversekering polisse uit te neem en meeste van ons sit hier en sê dadelik in ons gedagtes dat dit net verantwoordelike bestuur van ons besittings is, sommige sê selfs dis goeie rentmeesterskap – ’n Bybelse beginsel.

Dink egter ook aan die teendeel. Gee ons almal regtig ’n volle tiende van ons inkomste? Nee, nie regtig nie, want ons sê ook Jesus eis dit nie in die Nuwe Testament nie, dis ’n Ou Testament beginsel.

Oor albei sake is jy korrek as jy so dink, maar wat is jou bedoeling daar agter?
Jesus vra van sy dissipels, voor hy Jerusalem toe gaan om koning te word, om wel rewolusionêr te leef, maar nie deur met geweld aan te val nie. Jesus wou hê dat sy dissipels nie hul eie aansien, besittings en verhoudings met hand en tand moes beskerm nie, maar wel vir ander aansien gee, materieel bystaan en hulle liefde in groter mate uitdeel as wat mense sou kon terug gee. Jesus wou hê hulle moet die status quo uitdaag en doen wat onverwags en ondenkbaar was. Dit wat vir mense verkeerd of buite die spoor sou lyk, was eintlik die spoor na die lewe.

God het ons gemaak om in ’n deurlopende verhouding met Hom te leef. Hy het ons ook gemaak om mekaar lief te hê en vir mekaar tot seën te wees. God het ons gemaak om die ware lewe te ontdek wanneer ons uit liefde vir ons naaste ons kruis opneem en hulle te dien soos wat Hy ons dien. Om ons kruis op te neem beteken om nederig te wees. C.S. Lewis skryf: “Humility is not thinking less of yourself, but thinking of yourself less.”
Om ons kruis op te neem beteken nie dat ons aktief gaan soek om swaar te kry en te ly nie, maar om soos Paulus sê mekaar se laste te dra en so volle uitvoering aan die wet te gee. Om ons kruis op te neem beteken dalk dat ons soos Paulus en Bonhoeffer in die tronk moet sit en doodgaan, weens die manier hoe ons Jesus volg.

So terloops, die manier hoe die martelaars in die geskiedenis baie kere met hul onderdrukkers omgegaan het en met ywer hulle kruise en lyding gedra het, was soms ’n groter getuienis van die Heilige Gees se werk as wat hulle preke en argumente was.

Die lewe van die kruis
Maar hoe werk die lewe as ons moet kruis-dra en ons lewens moet prysgee?
Om Jesus na te volg en ons kruis op te neem is vir ons baie moeilik.

Inplaas daarvan dat ons besittings met hand en tand beskerm word dit gereedskap waarmee ons kruis opneem. My kar word ’n manier waarop ek ’n ryloper kan seën. My badkamer word ’n manier waarop ek ’n bergie weer menswaardigheid gee. My tuin word ’n kwekery waaruit die Here die aarde kan herskep by die park, ’n skool of langs die pad. Jesus wil met ons geld en besittings die wêreld versorg, wat deur middel van die onreg in die wêreld onderdruk en vernietig word.

Jesus wil ons aansien en invloed gebruik om regverdigheid te laat geskied. Inplaas van om weg te skram vir kritiek by die werk, staan ons op vir mense onder ons wat misbruik en afgekraak word. Inplaas van om erkenning vir onsself uit te soek, werk ons hard daaraan om erkenning aan ander te gee, maak nie saak hoe klein hulle bydrae. Inplaas van die belange van die maatskappy te beskerm plaas ons die fokus op die belange van die benadeeldes van ons samelewing. Jesus wil deur ons mag en status besluite in die regering en maatskappye en skole se beheerliggame en NGO’s se direksies deurvoer wat sy koninkryk daar sal laat kom.

Jesus wil sy liefde sigbaar maak in ons persoonlike verhoudings. Inplaas daarvan dat ons in ons persoonlike verhoudings liefde uitdeel in die mate wat ons dit ontvang, maak ons ’n punt daarvan om meer te gee as wat ons dink die ander verdien. Ons maak tyd vir elkeen, veral ons huweliksmaats en kinders en inplaas daarvan dat daardie tyd my behoeftes moet bevredig, gebruik ons dit om elkeen se diepste behoeftes te leer ken. Jesus wil deur ons persoonlike verhoudings ’n teelaarde skep waar ons huweliksmaats, ons kinders en hul maatjies, ons vriende en familie, asook die vreemdelinge wat in kontak met hulle kom soveel liefde ontvang dat hulle hul volle menswees kan behaal.

Stilgebed oordenking saam met die skildery van die Egiptiese Christen-martelare.

Fil. 2:5-8
5Julle moet dieselfde gesindheid onder mekaar openbaar as wat in Christus Jesus was:
6Hy wat in die gestalte van God was,
Het nie sy gelykheid aan God beskou as iets waaraan Hy moes vasklou nie,
7maar Hy het Homself prysgegee
Deur die gestalte van ’n slaaf aan te neem
En aan mense gelyk te word.
En toe hy in die vorm van ’n mens verskyn het,
8het Hy Hom verder verneder
Deurdat Hy gehoorsaam geword het tot die dood toe,
Ja, die dood aan die kruis.

Padkos - Om saam te eet

Datum:     8 Maart 2015
Erediens:Oggend 1ste diens
Prediker:Christi Thirion
Reeks:   Lydenstyd – Lukas Reisverhale
Tema:   Padkos – Om saam te eet
Teks:     Lukas 15:1-7; Lukas 19:1-10

Kers-ritueel (Blaas drie van die 7 Lydenstyd Kerse dood)

Votum: Psalm 19:8-11
8Die Here se voorskrifte is volkome, dit gee nuwe lewenskrag.
Die bepalings van die Here is betroubaar; dit maak die eenvoudige verstandig.
9Die Here se bevele is reg, dit bring vreugde vir die hart.
Die opdragte van die Here is duidelik; dit gee insig vir die lewe.
10Die gebooie van die Here is suiwer, dit bly vir altyd staan.
Die Here se voorskrifte is reg; elkeen van hulle is regverdig.
11Hulle is kosbaarder as goud, selfs as die fynste goud.
Hulle is soeter as heuning, as druppels uit ’n heuningkoek.

Seëngroet
Genade en vrede vir julle van God ons Vader en ons Here Jesus Christus

Preek
Inleiding
Voor ons bietjie saamdink oor vandag se teks, wil ek vinnig ons geheue verfris oor waarmee ons besig is.

Ons is in die kerklike jaar se Lydenstyd seisoen. Tydens Lydenstyd dink ons in besonder oor Jesus se pad na sy eie lyding aan die kruis en in besonder dat dit eerstens ’n groot opoffering van Hom was om ’n mens te word, maar tweedens dat dit ’n uiterste opoffering was om die straf vir mense se sonde aan die kruis te dra.

Ons kyk spesifiek nou na Lukas se reisverhale oor Jesus. In al hierdie verhale is Jesus fisies op die pad na Jerusalem vir die Pasga-fees, waartydens hy dan ook doodgemaak sou word. Op hierdie pad gebeur daar ’n paar goed waardeur Jesus vir ons in stories en deur sy voorbeeld leer hoe hy wil hê ons hom moet navolg en doen wat hy doen dit.
Ons lees vandag eers ’n storie van wat Jesus doen en daarna ’n storie wat hy vertel om te verduidelik hoekom.

Skriflesing:
Lukas 19:1-10
1Jesus het Jerigo binnegegaan en deur die stad gestap. 2En daar was iemand met die naam Saggeüs; hy was ’n hooftollenaar en ’n ryk man. 3Hy het sy bes probeer om te sien wie Jesus is, maar hy kon nie vanweë die skare en omdat hy kort was. 4Hy het vooruit gehardloop om voor te kom en in ’n vyeboom geklim om Jesus te sien omdat Hy daar sou verbygaan. 

5Toe Jesus by dié bepaalde plek kom, het Hy opgekyk in die boom en vir Saggeüs gesê: “Saggeüs, klim haastig af, want Ek moet nog vandag by jou tuisgaan.”
6Saggeus het toe haastig afgeklim en Jesus opgewonde ontvang. 

7Almal wat dit gesien het, het geprotesteer en gesê: “Hy het jou werklik tuisgegaan by ’n sondige man!”

8Saggeus het egter openlik gereageer en vir die Here gesê: “Here, ek gaan die helfte van my besittings aan die armes gee, en as ek iets van iemand met ’n slenter bekom het, gee ek dit vierdubbel terug.” 

9Jesus sê toe vir hom: “Vandag het daar verlossing vir hierdie huis gekom, omdat ook hierdie man ’n seun van Abraham is. 10Ek, die Seun van die Mens, het immers gekom om wat verlore is, te soek en te red.”

Om iemand raak te sien
Hierdie teksgedeelte gaan oor baie dinge, maar ek wil drie hoofgedagtes uitlig. Die eerste is om iemand raak te sien.

Saggeüs was letterlik ’n kort man. Hy moes in ’n boom klim om te sien wat aangaan. Daar is min kommentare wat veel maak van sy liggaamsbou, maar wanneer ons Jesus se manier van doen deurkyk in die Lukas evangelie, dan was Saggeüs se fisiese toestand ’n baie belangrike element in hierdie storie.

Jesus het baie tyd aan randfigure spandeer. Die een groep randfigure was siekes en gestremdes. In die Joodse kultuur van daardie tyd was fisieke gebrek en ernstige siekte ’n teken van God se straf vir die sondes van die vaders. Die wet van Moses het ook sekere gebreke geklassifiseer as onreinheid. So persoon mag nie offers gebring het nie en enige iemand wat aan so persoon sou raak was vir enige iets tussen drie en sewe dae onrein.

Daar is ’n kommentaar-raaiskoot dat Saggeüs nie net kort was nie, maar ’n dwerg was. Dwerg-mense was onder die wat uit die aard van hul gebrek as onrein geklassifiseer was. Saggeüs was daarom een van die mense wat nie welkom was by die sinagoge nie. Die kans was te groot dat hy ander mense sou onrein maak, wat sou maak dat hulle self nie sinagoge toe sou kon gaan nie.

Die ander groep randfigure het mense ingesluit wat weens hul gedrag op die rand van die samelewing gestoot is, soos sondaars, prostitute en tollenaars, wat as skelms geklassifiseer was, asook mense wat hard partytjie deur te veel te eet en drink. Hierdie mense se gedrag het gemaak dat hulle op grond van die wet van Moses onrein was en daarom kon hulle nie saam met die res van die gemeenskap offers bring nie
Saggeüs was ’n hooftollenaar wat ander tollenaars bestuur het en hy was daarom ook gereken as ’n oneerlike man. Uit sy belydenis na sy ontmoeting met Jesus, erken hy ook sy oneerlikheid. Omdat hy oneerlik was, was hy onrein. Omdat hy onrein was, was hy uitgestoot na die rand van die samelewing.

Jesus was gereken as ’n Rabbi, ’n leermeester van Jode. Omdat hy ’n Rabbi was, was hy belangrik en omdat hy belangrik was, was die verwagting groot dat hy rein moes wees. As gevolg hiervan was daar outomaties baie aandag op Jesus, veral wanneer hy tyd met onrein mense spandeer het.

Jesus se doel was nie om raakgesien te word nie, maar om raak te sien. Hy sien nie net die gesiene mense van sy tyd raak nie, maar ook die mense wat geriefshalwe ongesien gelaat is. Daar was ’n dubbele rede dat Jesus nie vir Saggeüs moes raaksien nie, maar dit het vir Jesus eintlik dubbele rede gegee om hom wel raak te sien.

Die Sotho kulture, in die sentrale en noordelike dele van ons land het die mooi gebruik wanneer hulle mense groet. Hulle sê “Dumelang” wat baie letterlik beteken “Ek sien jou.” Om iemand raak te sien beteken dat jy besef dat daardie persoon ’n mens is net soos jy. Om enige iemand raak te sien, erken dat daardie persoon na dieselfde beeld van God geskape is, as jy, selfs al is die persoon gestremd.

Rob Bell gaan vêrder en skryf: “We don’t respect the divine image in others just because we want to uphold their humanity. It isn’t just about them. It’s about us. It’s about our humanity as well.” – Rob Bell, Sex God, p23

Ek weet hier is tussen ons mense wat voel asof hulle nie raakgesien word nie. Ek weet nie wat die verskillende redes daarvoor kan wees nie. Hier is ook mense tussen ons wat nie raakgesien wil wees nie, as gevolg van keuses wat ons gemaak het of goed wat met ons gebeur het wat ons minderwaardig en minder mens laat voel.

Elkeen van julle moet weet, dat jy raakgesien word. Jesus sien jou raak soos hy vir Saggeüs raakgesien het. Jesus se track-record is een wat bewys dat hy juis die mense raaksien wat deur ander mis gekyk word.

Hier is sommige tussen ons wat die idee het dat Jesus ons raaksien as gevolg van ons sonde en ons foute. Toe Jesus vir Saggeüs raaksien in die boom het hy nie ’n woord gesê oor sy foute nie. Jesus sien jou raak as die mens wat God geskep het. Jesus sien jou raak as syne.

Daar is ook ’n klomp van ons wat hier sit en ons besef deeglik dat Jesus ons raaksien. Dit gee vir ons energie en lewenslus en ons floreer op daardie wete. Ons moet egter ook besef dat Jesus wil hê dat ons alle mense moet raaksien soos hy mense raaksien. Ons sê gereeld dat ons Jesus se hande en voete moet wees, maar ons moet netsoveel Jesus se oë wees. Wanneer mense in ons oë kyk moet hulle Jesus se teenwoordigheid, sy liefde en sy genade raaksien. Hulle moet in ons oë kan raaksien dat hulle raakgesien word, maak nie saak wat nie. 

Om saam te eet
Terwyl ons praat van raaksien, moet ons ook besef dat Jesus dinge nog ’n stap verder vat met Saggeüs. Hy is nie net mis gekyk in Jerigo nie; Saggeüs was waarskynlik geïsoleer. Mense het nie na hom toe gekom nie, veral nie gehoorsame Jode nie.

Jesus sien nie net vir Saggeüs raak nie. Jesus klim in sy lewe in, deur vir hom te sê ek wil by jou tuis gaan. Om by iemand te bly beteken om saam met daardie persoon te eet. Jesus het die saameet strategie nie net met Saggeüs gebruik nie, maar met hordes mense.

Saameet kommunikeer iets wat ons nie altyd met woorde sê nie. 

Saameet sê: “Ek sien jou raak.”

Saameet sê: “Jy is belangrik vir my.”

Saameet sê: “Ek gee om vir jou.”

Ons nooi selde mense om saam met ons te eet as ons nie juis hierdie boodskap aan hulle wil oordra nie. Om die waarheid te sê ons eet meestal net saam met mense aan wie ons hierdie boodskap wil bevestig.

Die blog-skrywer, Rachel Stone, skryf oor saameet:
“Having people over for dinner is intimate, more intimate than most restaurant meals ever can be. Maybe that's why we don't do it that much. But maybe, also, that's why we should do it.”

Dis egter ’n probleem om saam te eet. Baie gesinne eet nie eers meer gereeld saam nie. Die effek van saameet is egter drasties. Tieners wat ten minste vier keer ’n week saam met hul hele gesin eet, sonder die T.V. of ander media, openbaar drasties minder antisosiale gedrag soos alkohol- en dwelmmisbruik, buite-egtelike seks en fisiese geweld. Tieners wat saam met hulle gesin eet is ook geneig om beter akademies te presteer, ’n sterk selfbeeld en identiteit te ontwikkel en is daarom ook baie keer meer natuurlike leiers.

Dis omdat saameet nie net jongmense se fisieke behoeftes bevredig nie, maar hul emosionele behoeftes ook. Saameet bou ’n emosionele en geestelike brug wat ons moeilik op ander maniere kan regkry.

Die storie word vertel van Nonnie de la Rey, generaal Koos de la Rey se vrou, wat in die Anglo-Boereoorlog vir generaal Methuen brood gebak het, toe hy met sy Engelse op hulle plaas weggekruip het om genl. De la Rey te probeer vang. Daar is baie wat beweer dat dit gemaak het dat sy ’n goeie verhouding met hom gehad het en dat dit die rede was dat Nonnie de la Rey nooit in ’n konsentrasiekamp beland het nie.

Netso slaan Jesus se saameet met Saggeüs, die brug wat maak dat hy vrywillig sy skelmstreke bely en onderneem om dit wat hy onregmatig by mense gevat het weer terug te gee. Jesus se saameet met Saggeüs het harder gepreek as enige mondelinge preek. Dit het Saggeüs se lewe verander.

Om te onthou
Dit is dan ook belangrik dat ons moet besef dat Jesus ons help om dit wat Hy aan die kruis gedoen het te onthou wanneer ons saam met mekaar eet. Wanneer Jesus die eerste Nagmaal instel, was dit by ’n volle aansit-ete. In Lukas 22:19 sê hy spesifiek: “Toe neem Hy brood, spreek die dankgebed uit, breek dit en gee dit vir hulle met die woorde: “Dit is my liggaam wat vir julle gegee word. Gebruik dit tot my gedagtenis.” Ons lees dan ook dat die eerste Handelinge gemeente en waarskynlik die meeste gemeentes in die vroeë kerk, hul nagmaal viering as deel van ’n ete gedoen het.

Ek wil so vêr gaan as om te sê dat ons die Nagmaal eintlik verkeerd vier. Ons het dit met die blokkie brood en slukkie wyn heeltemal te simbolies gemaak. Jesus het saam met mense geëet om hulle bewus te maak van sy liefde en verlossing. Sy opdrag by die Nagmaal ete was dat elke keer as hulle so saameet en die brood breek en wyn drink hulle sy kruisiging sou herdenk.

Wanneer ons saameet moet ons Jesus en sy offer onthou – ons moet onthou dat Jesus in ons lewens inklim om ons te red. Wanneer ons saam met ander mense eet moet ons onthou dat Jesus ons help om in ander mense se lewens in te klim en hulle te nooi om in ons lewens in te klim. Saameet help ons onthou dat Jesus in ons lewe inklim sodat ons sy verlossing en genade kan ervaar. Saameet help ons onthou dat Jesus ook in ander mense se lewens wil inklim en vir hulle verlossing en genade wil bring.

Wanneer ons saam met ander mense eet, vier ons die feit dat ons elkeen op een of ander slag verlore was, maar weer gevind is. Wanneer ons saameet vier ons saam met Jesus elke ander een wat verlore was en weer gevind is. Wanneer ons saameet vind Jesus baie keer die een wat verlore is deur ons.

Seëngroet:
Vriende, kyk my in die oë en ontvang die seën van die Here:
Mag die Here jou seën met ongemak oor maklike antwoorde,
halwe waarhede en oppervlakkige verhoudings
sodat jy uit die diepte van jou hart kan leef.

Mag die Here jou seën met woede oor onreg, onderdrukking
en die uitbuiting van mense
sodat jy kan werk vir geregtigheid, vryheid en vrede.

Mag die Here jou seën met trane om te stort vir mense wat pyn, verwerping, honger en oorlog ervaar
sodat jy ’n hand kan uitreik en hulle pyn in blydskap kan verander.

En mag God jou seën met genoeg dwaasheid om te glo dat jy ’n verskil kan maak in hierdie wêreld,
sodat jy dinge sal kan doen wat ander mense dink nie gedoen kan word nie.
Amen

Die reis van gebed

Datum:22 Februarie 2015
Erediens:Aanddiens
Prediker:Christi Thirion
Reeks:Lydenstyd – Lukas Reisverhale
Tema: Die Reis van Gebed
Teks:Lukas 11:13; Lukas 18:1-8, 9-14

Keers-ritueel (Blaas een van die 7 Lydenstyd Kerse dood)
Votum: Psalm 25:4-5
4Maak my u wil bekend, Here,
leer my u paaie.
5Laat u waarheid my lei en onderrig my daarin,
want U is God, my redder.
In U stel ek elke dag my verwagting.

Seëngroet
Genade en vrede vir julle van God ons Vader en ons Here Jesus Christus

God hoor ons:
Lofprysing en aanbidding:
Psalm 150
Blessed Be Your Name
Oceans (Where feet may fail)
Ek smag na U

God praat met ons:
Skriflesing: Lukas 18:1-14
1Hy het vir hulle ’n gelykenis vertel oor hoe nodig dit is om altyd te bid – en nie moed te verloor nie. 2Hy het gesê: “Daar was ’n sekere regter in ’n bepaalde stad wat nie ontsag vir God gehad het nie en hom aan geen mens gesteur het nie. 3Daar was ook ’n weduwee in daardie stad, wat hom bly opsoek het met die versoek, ‘Laat reg aan my geskied in my saak teen my opponent.’ 4 ’n Tyd lank wou hy nie, maar naderhand het hy by homself gedink, ‘Al het ek geen ontsag vir God en steur ek my aan geen mens nie, 5sal ek omdat hierdie weduwee my moeite gee, tog maar reg aan haar laat geskied; anders gaan sy my nog gedaan maak.’”
6Toe sê die Here: “Luister na wat die onregverdige regter sê. 7Sal God dan nie reg laat geskied aan sy uitverkorenes wat dag en nag na Hom roep nie? Sal Hy hulle lank laat wag? 8Ek sê vir julle, Hy sal baie gou aan hulle reg laat geskied. Die vraag is net: Sal die Seun van die Mens, wanneer Hy kom, geloof op aarde vind?”
9Met die oog op sommige mense wat oortuig was van hulle eie regverdigheid en op ander neergesien het, het Jesus hierdie gelykenis vertel: 10Twee mense het opgegaan na die tempel om te bid. Die een was ’n Fariseër en die ander ’n tollenaar. 11Die Fariseër het gaan staan en so oor homself gebid, ‘God, ek dank U dat ek nie soos die ander mense is, wat roof, onreg doen en egbreuk pleeg en ook soos hierdie tollenaar nie. 12Ek vas twee keer per week en ek gee ’n tiende van alles wat ek verdien. 13Die tollenaar het egter op ’n afstand bly staan en wou selfs nie eers na die hemel opkyk nie, maar het op sy bors geslaan en gesê, ‘O God, wees my, die sondaar genadig!’
14Ek sê vir julle, hierdie man, eerder as die ander een, het na sy huis gegaan as iemand wie se saak met God reggestel is. Want elkeen wat homself verhoog, sal verneder word, maar hy wat homself verneder, sal verhoog word.”

Preek:
Inleiding: Soos mense bid, so glo hulle, so lewe hulle.

In die vroeë kerk was daardie gesegde: “Soos mense bid, so glo hulle, so lewe hulle.” Ons sien in hierdie twee stories wat Jesus vertel dat mense se gebed verklap hoe hulle glo en saam met God lewe. Ek het in die laaste paar weke, weer agtergekom dat die manier hoe ons samelewing dink oor gebed en God eintlik skaduwees is van dit wat werklik gebed is en wie God is.

Sowat tien jaar terug het die Amerikaanse sosioloog Christian Smith, ’n uitgebreide langdurige studie gedoen oor wat die gemiddelde Amerikaner glo. Hy noem die manier waarop Amerikaners glo “Moralistic, Therapeutic Deism”. Sy opsomming daarvan was die volgende:
"God created the world."
"God wants people to be good, nice, and fair to each other, as taught in the Bible and most world religions."
"The central goal of life is to be happy and to feel good about oneself."
"God does not need to be particularly involved in one's life except when God is needed to resolve a problem."
"Good people go to heaven when they die."

Die beelde van God wat mense in hul koppe vorm laat God dan lyk soos of ’n ou man met ’n wit baard, wat lank gelede alles gemaak het, maar intussen Alzheimer’s gekry het en van ons vergeet het; of dat God meer soos Aladdin se genie in die lamp is; of dat hy my buddy is wat sorg dat dinge een groot partytjie is. Wanneer ons dan vanuit hierdie beelde in ons koppe bid, lyk ons gebede baie soos die volgende: Skit Guys video

Weet wie God is, weet wie jy is
Ek wil bietjie agteruit werk met ons teks. Die tweede gelykenis wat Jesus vertel, vertel die storie van twee mans. Albei het ’n sekere prentjie van God in hul koppe, wat bepaal hoe hulle hulself, in verhouding met God verstaan.

Die Fariseër het ’n prentjie van God wat basies net mense wat goeddoen seën en mense wat sleg doen straf. Die Fariseërs was bekend daarvoor dat hulle ouens was wat die wet van Moses baie prakties gemaak het en uiters getrou daaraan geleef het. Hulle was oortuig daarvan dat as hulle die wet goed genoeg kon gehoorsaam en hulle die res van die Jode kon oorhaal om dit reg te kry hulle God se guns sou kon wen. Met God se guns sou hulle die Romeine uit Juda kon verdryf en weer die koninkryk van Israel, soos in Dawid se era kon vestig.

Maar let op die inhoud van die gebed: Die Fariseër bid oor homself. EK is dankbaar dat EK nie sleg is nie. EK is ’n goeie mens en daarom moet God na MY luister. Die doelwit van die gebed was nêrens om God te ken of deur God gebruik te word of om God se plan te laat gebeur nie.

Die Fariseër het vir God gesien, soos ons na ’n lekkergoed masjien kyk. Wanneer jy die regte geld ingooi en die regte knoppies druk kry jy wat jy soek. Hy wou vir God betaal met goeie dade en God se knoppie druk met godsdienstige rituele sodat God vir hom kon gee wat hy wou hê. Die Fariseër het homself as die een in beheer gesien en hy kon vir God manipuleer en beheer deur sy gebed.

Die tollenaar aan die ander kant het besef dat God groot, heilig en volmaak is. Die tollenaar was waarskynlik skatryk as gevolg van sy skelmstreke, maar hy het dalk agtergekom dat alles wat hy het nie naastenby genoeg is om te betaal om eers God se aandag te kry nie. In die lig daarvan het die tollenaar waarskynlik besef dat hy, met sy skelmstreke so klein voor God is, dat al manier hoe God enige aandag aan hom sou gee, sou wees as God genade aan hom bewys.

Wat Jesus vir ons wil leer oor gebed is dat wanneer gebed oor “MY” gaan, ek waarskynlik teleurgestel gaan word. Met die “EK” fokus van gebed wil ons handvatsels op God sit, sodat ons hom in ons lewens kan intrek en hy dit waarmee besig is seën. Dit is egter nie waaroor gebed gaan nie.

Wanneer Jesus sy dissipels leer bid, leer hy hulle om te vra vir God se wil en dat sy koninkryk sal kom. Jesus leer sy dissipels dat daar ’n belangriker agenda as hul eie is. God se agenda is die fokus. In die Matteus-weergawe gaan Jesus verder en leer sy dissipels dat wanneer hulle so bid en soek vir God se koninkryk as hul hoogste prioriteit God sal sorg. Hy leer hulle dat wanneer hulle hul eie lewe opgee, ter wille van sy agenda, dan sal hulle die ware lewe ontvang.

Wat ek daar tussen die lyne lees is dat wanneer hulle eie gebedslyste weggooi en vir God vra vir wie Hy is en wat sy wil is ons onsself in ’n ander lig gaan sien. Ons gaan agterkom dat God so groot is dat ons nie sommer ’n handvatsel op hom sal kan kry nie. Ons gaan agterkom dat God se wil, sy begeerte, is om met ons in ’n verhouding te leef. In die verhouding gaan ons agterkom hoe ons sonde en gebrokenheid ons eintlik op ’n plek bring waar ons besef ons geen reg het om na God te kyk in gebed nie en dat ons niks anders kan vra as vir sy genade nie.

Die wonderlike is dat Jesus vir ons wys dat ons vir veel meer kan vra as net genade.  

Moenie ophou nie
In die eerste gelykenis kom Jesus en hy wys vir ons dat al het ons geen reg om met hom te praat nie, mag ons.
Jesus vertel van ’n weduwee wat ’n koning vra om na haar saak te luister en ’n uitspraak te maak teen ’n opponent.

Jesus gebruik skok-taktiek.

Die kulturele gebruik was dat ’n vrou deur haar man na die ouderlinge van die gemeenskap moes gaan as sy ’n saak uitgesorteer wou hê. ’n Weduwee het nie daardie kanaal gehad nie. Dit was sosiaal onaanvaarbaar vir enige vrou om eerstens self haar saak te stel en tweedens om die sosiale rangorde oor te slaan en reguit na die koning toe te gaan. Vir enige vrou om met die koning te praat, sonder dat hy haar vra, kon maak dat daardie vrou voor die voet doodgemaak sou word.

Daar was egter, veral onder die Jode bietjie genade met weduwees, veral as dit mense was wat hulself aan die woord van God gesteur het. ’n Slegte koning sou egter niks gedoen het tensy hy direk daardeur bevoordeel sou word nie. Jesus sê egter dat selfs ’n slegte koning waarskynlik genade met ’n weduwee sal hê en indien dit die geval is, sal God, wat goed is mos genade met enige iemand bewys, veral as hul aanhou vra.

Een van die goed wat Jesus vir sy dissipels wil leer is dat God so positief oor die skepping en sy mense is dat enige mens met enige versoek na Hom toe kan gaan. Die slegte koning het nie lus om na die weduwee te luister nie; hy het nie lus om tyd aan haar af te staan nie; hy het waarskynlik sake wat hoër prioriteit is en meer aandag verdien.

God het verseker sake wat hoër prioriteit geniet as ons gebedsversoeke, maar God se hoogste prioriteit is ’n verhouding met elke mens. God sal met ’n glimlag na ons met ons selfsugtige gebedsversoeke luister as dit beteken dat hy genade aan ons kan bewys en vir ons kan leer dat Hy lief is vir ons.

Jesus vertel egter die storie met belangrike detail, wat ons nie moet miskyk nie. Jesus vertel dat ’n slegte koning reg sal laat geskied, met ander woorde, hy sal die regte ding laat gebeur. Net so sal God na ons gebede luister, maar sodat die regte ding sal gebeur. Wat baie kere vir ons voel soos God wat nie na ons gebede luister nie, is juis God wat ons wil help na “die regte ding” toe.

Baie kere kos dit dat ons met Hom moet stoei en worstel, selfs dat ons moet kerm en kla.

Ek onthou goed, toe ek ’n kind was, het ek en my boetie baie saam met my pa rugby gespeel op ons grasperk of ons het saans lekker gestoei op die mat in die sitkamer. Daai speel en stoei het baie kere in kopstamp geëindig of met ’n grass-burn of wat. Wat egter daar gebeur het, was dat ek goed van my pa leer ken het wat ek nie andersins sou nie. Ek het sy unieke reuk leer ken, ek het sy krag in sy spiere leer ken, ek het besef dat hy baie groter, swaarder en vinniger as ek was. Wanneer een van ons dan seergekry het, het ek ook sy sagtheid leer ken; so sterk as wat hy was, net so versigtig en sag kon hy my vashou en troos. Dieselfde met ons vra en kla. Ek het geleer dat lekkergoed voor ete nie ’n goeie idee is nie, maak nie saak hoe baie ek vra en selfs kla nie. Ek het in daardie proses geleer dat ordentlike kos baie beter vir jou energie vlakke is maar dat iets soet na ete, saam met die gesin gewoonlik een van die lekkerste lekker was en dat dit niks met die suiker uit te waai gehad het nie.

Deur worsteling, soos die gelykenis se weduwee, leer ons kante van God wat ons nie uit Bybeldagboeke, of net een keer ’n week se preek-luister sal leer nie. Om self te worstel leer ons God se heiligheid, sy grootheid en krag, maar ook sy genade, geduld en versorging. Ons leer deur worsteling goed van God wat ons nie eers mooi in woorde kan beskryf nie.

Die belofte
Vir die afsluiting van die boodskap wil ek terugspring na Lukas 11:13. Jesus leer sy dissipels bid, in die woorde van die Onse Vader en hy gaan deur ’n hele beskrywing van soek en klop en vra om te wys dat God gebede sal verhoor. Heel aan die einde sê Hy:
“As julle wat sleg is, dan weet om goeie geskenke aan julle kinders te gee, hoeveel te meer sal die Hemelse Vader dan die Heilige Gees gee vir hulle wat Hom vra.”

Een van die moontlike bedoelings van die oorspronklike Grieks van hierdie vers is, dat elkeen wat van God vra, sal die Heilige Gees kry. Met ander woorde, maak nie saak wat jy vir God vra nie, wanneer jy hom aanroep het jy sy volle aandag en sy volle teenwoordigheid deur sy Gees.

Met jou doop het Hy daardie belofte gemaak.

God herinner ons
Nagmaal
Stel Nagmaal in en gebruik dit
Vanaand met die Nagmaal kom herinner Hy ons hieraan en dat dit vas bly staan, maak nie saak watter sonde ons intussen gedoen het nie.

Vriende, die nagmaal moet ons in die eerste plek herinner dat Jesus deur sy kruisdood die straf vir ons sonde gedra het; dat Hy deur sy opstanding die mag van die dood oorwin het en so vir ons die pad oopgemaak het om persoonlik na God te kom in gebed.

Die Nagmaal bevestig vir ons God se belofte dat Hy by ons is, deur sy Gees, dat Hy ons teenwoordigheid opsoek, omdat ons nie self by Hom kan kom nie.

Die Nagmaal versterk ons ook vir die reis saam met Jesus tot sy wederkoms. Dit help ons om moed te hou en vorentoe te kyk, veral in die tye wanneer ons voel asof God ons nie hoor nie, wanneer ons voel of Hy van ons vergeet het of selfs wanneer ons wil opgee in die geloofsreis.

Met die Nagmaal vier ons fees omdat ons weet dat die onreg waaroor ons bid, ons gebrokenheid en die dood nie die laaste woord het nie. Die brood en die wyn herinner ons dat Jesus deur sy liggaam en sy bloed die laaste sê oor alle mag in die hemel en op aarde het.

Vat jou brood, hou dit in jou hand; kyk daarna, ruik daaraan, voel dit.

Die brood wat ons breek is die gemeenskap met die liggaam van ons Here Jesus Christus, neem dit, eet dit, dink daaraan en glo dat sy liggaam gebreek is tot volkome versoening vir al ons sondes.

Vat jou kelkie wyn, hou dit in jou hand; kyk daarna, ruik daaraan.

Die wyn wat ons drink is die gemeenskap met die bloed van ons Here Jesus Christus, neem dit, drink dit, dink daaraan en glo, dat sy kosbare bloed vergiet is, om vir ons die nuwe lewe in Christus te skenk.

Video: Skit Guys on Prayer pt. 2

This is Amazing Grace (Rustig en aanbiddend)

God stuur ons:
Offergawes
Slotlied:
U’s my God

Seëngroet:

Vriende, kyk my in die oë en ontvang die seën van die Here:

Mag die Here jou seën met ongemak oor maklike antwoorde,
halwe waarhede en oppervlakkige verhoudings
sodat jy uit die diepte van jou hart kan leef.

Mag die Here jou seën met woede oor onreg, onderdrukking
en die uitbuiting van mense
sodat jy kan werk vir geregtigheid, vryheid en vrede.

Mag die Here jou seën met trane om te stort vir mense wat pyn, verwerping, honger en oorlog ervaar
sodat jy ’n hand kan uitreik en hulle pyn in blydskap kan verander.

En mag God jou seën met genoeg dwaasheid om te glo dat jy ’n verskil kan maak in hierdie wêreld,
sodat jy dinge sal kan doen wat ander mense dink nie gedoen kan word nie.
Amen.